• PAK PUR : NASEHAT PENUNTUT ILMU


    “Ini bukan soal objektivitas” ujar Pak Pur.

    “Tapi, aku ngomong ngene kuwi, kanggo ngelingne awakmu.”

    Ayo di eling-eling pitutur ing macapat kae. Jare simbah-simbah mbiyen. “Ngelmu iku, kalakone kanthi laku”. Lha laku iku, ya tirakat kuwi.

    Wis to. Pinter o sundul langit, nganti iso nggegem mbulan bebasane. Nek koe mung ngandelno sarengat kepinteran tok. Gak nganggo tirakat batin, tirakat nepsu, tirakat lesu. Kondang o mung bakal sedelok. Yo, mung kondang pinter e tok. Tapi nek wis ora ono, ya ilang. Kabur digowo maling. Ora ono sing nggoleki.

    “Lha terus pripun Pak Pur ?” Sri ganti takok.

    Kancane Sri liyane, si Ngabdul, nggremeng alon-alon. “Nggo apa takok barang. Pak Pur iku wong gaweyane ya ngono.”

    “Sri”

    “Nggeh, Pak.”

    “Awakmu cah sekolahan to ?”

    “Leres”

    Maraton Pak Pur bertanya.

    “Sangumu piro, pas SD ?”

    “Kalih ewu Pak”

    “Pas SMP ?”

    “Gangsal ewu Pak.”

    “Saiki SMA ?”

    “Limo welas ewu Pak.”

    “Umat to, Gurumu iku.” Cletuk Ngatemin.

    “Ko omah tekan sekolah numpak apa ?”

    “Nitih montor Pak.”

    Pak Pur mulai ceramah panjangnya yang lain.

    “Ngene iki lho, sing marai apa-apa ora barokah. Koe iki gak diajari ngrasakno kangelan. Bapak Ibumu kleru nek ngene model e.”

    “Lajeng…”

    Cah sekolah saiki kui kakehan sangu. Ora tau ngrasakno lesu. Eling-eling ya kandaku. Lesu kuwi separone tirakat. Lesu kuwi laku ampuh. Nek cah sekolah kog ora wani lesu. Tandane sekolahe kurang niat.

    “Mosok, nggih Pak. Turene Bu Lasmi. Kita harus makan yang banyak dan bergizi. Agar masa pertumbuhan kita sempurna.”

    “Pancen ora kleru.” Tapi, tak ceritani. Ono sing kanda, jarene cah sekolah mbiyen iku, nadyan ora pinter ning iso sregep. Umpama ora sregep, ndee gelem rekoso. Umpama ora gelem rekoso, ndee iso akal-akal, mbudi daya supaya sugeh. Ora kakehan gengsi, ora kemerenan mergo kono tuku montor anyar, trus do njaluk montor anyar.

    “Gak ono, cah sekolah mbiyen kuwi kaya ngono.”

    Ngertenono tenan iki. Lesu iku ana barokahe. Dadi pas sekolah kuwi aja kakehan sangu. Niatno lesu, supaya nek ana panganan apa ae ora kagetan, ora gumunan. Opo meneh sing sekolah adoh, mesti tangine esuk, ngontel sepedah gae tekan sekolah. Malah top markotop iku. Nek pinter ya iso dadi wong gedhe mbesuke.

    “Ndak iyo Leh ?” mesti lak ana sing takok kaya ngono.

    “Nek miturut Bapak. Cah sekolah sakniki pripun.”

    “Gegem omonganku iki. Soale penting. Nek wong sinau, wis kengguh, keganggu karo sing jenenge pacaran. Wis kabeh ilang. Muspro sekolahe”

    “Masiyo pinter Pak ?”

    “Pinter e ora iso di enggo aji-aji.”

    Mpun Pak. Niku mawon.

    “Nek tak terusno, ya ora muleh-muleh iki.”


    Bel berbunyi. Ceramah selesai. Anak kelas XI-IA dipulangkan. 
  • You might also like

    Tidak ada komentar:

    Posting Komentar